Op een zonnige dag ontmoeten we Huub in de binnentuinen van de Diaconie van Amsterdam, vlakbij de Hortus, het Holocaustmonument en de Hermitage. Het is altijd fijn om Huub te spreken; zo’n warme lach komen we maar zelden tegen. We praten even bij, want er is veel gebeurd in Huubs leven: hij is vader geworden (we willen natuurlijk de foto’s zien) en ook op professioneel vlak is er genoeg gaande. Huub werkt bij de NoordAs, een actiegroep in Amsterdam Noord die opkomt voor mensen met kopzorgen door geldzorgen. De nadruk ligt bij de NoordAs op het delen van (ervarings)verhalen. Vandaag horen we Huubs eigen verhaal.
'Maar het voorbereiden van die verhalen, dat deden we nogal on the fly. We zagen dat Lowlander hier echt een visie op had, en daar wilden we graag meer over leren. Uiteindelijk hebben wedrie workshops over storytelling gevolgd.’
Huub, hoe ben je met Lowlander in aanraking gekomen?
‘Dat ging nogal met een omweg, via een Duitse organizing-organisatie waar we allebei contact mee hadden. Bij de NoordAs waren we bezig met ons zomerprogramma, en hierin wilden we aandacht besteden aan onze manier van verhalen vertellen. De verhalen van de mensen die wij organizen zijn het goud van de NoordAs, de basis van onze macht. Maar het voorbereiden van die verhalen, dat deden we nogal on the fly. We zagen dat Lowlander hier echt een visie op had, en daar wilden we graag meer over leren. Uiteindelijk hebben we drie workshops over storytelling gevolgd.’
En, boden die workshops wat je ervan gehoopt had?
‘Zeker! Door jullie methodiek was het ook heel waardevol voor mensen die het lastig vinden om hun eigen verhaal te vertellen. Tijdens de sessies ontdekten we ook nieuwe verhalen die een heel nieuw perspectief gaven. Er zijn nog zoveel verhalen in de groep die niet verteld worden. Je verhaal vertellen en die blijven oefenen helpt mensen om te weten dat ze niet alleen zijn met hun verhaal en dat ze er ook iets mee teweeg kunnen brengen. Zo hebben al veel de verhalen een weg naar buiten gevonden. Zo deden we ons verhaal bij Wethouder Marjolein Moorman van Amsterdam en de Minister voor Armoedebeleid, Carola Schouten. Maar er zijn nog zoveel meer verhalen die nog niet gehoord worden. Daarnaast was het voor mijzelf ook leerzaam. Want wat is mijn verhaal nou eigenlijk? Die zoektocht is belangrijk ook om zelf leiderschap te tonen. Ik sta nooit zelf in de schijnwerpers met mijn verhaal, maar tijdens de workshops realiseerde ik me dat ik het tóch moet kunnen vertellen.’
Is er iets concreets uit die workshops voortgekomen?
‘Doordat we ook ingingen op dingen die ons als gemeenschap bonden en waar we urgentie voelden, kwam er ook een grotere vraag uit de sessies voort. Want heel eerlijk gezegd: we werkten niet echt met een helder uitgewerkt plan en sprongen in op wat op ons afkwam. Veel dingen lukten vervolgens ook verrassend goed, maar we wisten eigenlijk niet precies waarom. We hadden behoefte aan een wat stevigere strategische koers. Dat kun je niet uit boeken leren, dat werkt beter in de praktijk.’
Dus jullie gingen van verhalen vertellen naar strategie; hoe was dat voor de groep?
‘De strategiekaart en de campagnepijl (twee tools uit de Lowlander-toolkit, red.) hebben ons echt op weg geholpen. Het zijn handvatten om een project goed te plannen, en ze hielpen ons ook om hoofdzaak van bijzaak te scheiden. Hierdoor heeft de werkgroep besteedbaar inkomen echt een goede start gehad. Ook als groep hebben we de structuur veranderd. We kwamen elke maandag bij elkaar, maar toch voelden we dat er iets stagneerde. Nu hebben we meer richting. We zijn aan de slag gegaan in werkgroepen en we hebben de mensen die graag met de strategie bezig zijn, bij elkaar gebracht in een apart overleg.’
En wat zijn de volgende stappen voor de NoordAs?
‘We hebben veel ambities, maar sommige zijn nog abstract, die willen we helder gaan maken. Daarnaast moeten we ook een nieuwe balans vinden. We zijn erg ambitieus geworden, maar daardoor wel wat minder ‘gezellig’. Dit blijft een spannende balans: we willen iets bereiken met ons werk en soms willen we te snel. Daardoor verdwijnt het gevoel van community, gezelligheid en veiligheid van meer naar de achtergrond. Daarnaast willen we ook nieuwe mensen binden aan de NoordAs, maar ook dat is spannend omdat we zo’n hechte groep zijn. Zo blijven we schipperen tussen enerzijds het ‘thuisgevoel’ dat we bieden, en anderzijds onbedoelde uitsluiting. Er is dus nog genoeg werk aan de winkel, en het is fijn dat Lowlander ons weer een duwtje in de goede richting heeft gegeven.’